برد پنکه پارس خزر مدل شیبا shiba

پَنکه (به هندی: पंखा) یک فن مکانیکی است (فرهنگ معین؛ بادبزن برقی) که برای خنک کردن در خانه‌ها و ساختمان‌ها فراوان مورد استفاده‌است. پنکه دارای پره‌های اریب است که با چرخیدن خود باعث جابجایی و خنکی هوا می‌شود گرچه محصول جدیدتر و مشابهی به نام پنکه بی‌پره وجود دارد که فاقد پره است.

پنکه‌های خانگی در چهار مدل رومیزی، ایستاده، سقفی یا دیواری ساخته می‌شوند. یکی از کاربردها پنکه در محیط‌هایی است که به دلیل بالا بودن درصد رطوبت هوا امکان استفاده از کولر آبی وجود ندارد.

ریشه واژه

ریشه واژه پنکه از زبان سانسکریت آمده و به معنای بال پرنده است. (هندی: पङ्खा, pangkhā) پنکه‌های اولیه به‌صورت صفحه‌های تخت آویزان از سقف بوده که بوسیله یک بند جهت جابجایی هوا به‌صورت دستی تکان داده می‌شده

تاریخچه

از فن پانکا حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد در هند استفاده می‌شد. این یک فن دستی بود که از نوارهای بامبو یا الیاف گیاهی دیگر ساخته شده بود که می‌توانست برای حرکت دادن هوا چرخش یا فن داشته باشد. در زمان حکومت انگلیس، این کلمه توسط انگلیسی-هندی به معنای یک فن تخت بزرگ تاب دار استفاده می‌شود، که در سقف ثابت می‌شود و توسط بنده ای بنام پانکاواله کشیده می‌شود.

برای اهداف تهویه مطبوع، صنعتگر و مهندس سلسله هان، دینگ هوان یک فن دوار دستی با هفت چرخ اختراع کرد که قطر آن ۳ متر (۱۰ فوت) بود. در قرن ۸، در زمان سلسله تانگ (۶۱۸–۹۰۷)، چینی‌ها از نیروی هیدرولیکی برای چرخاندن چرخ‌های فن برای تهویه مطبوع استفاده می‌کردند، در حالی که فن دوار در طول سلسله سونگ (۹۶۰–۱۲۷۹) حتی بیشتر متداول شد.

در قرن هفدهم، آزمایش‌ها دانشمندانی از جمله اتو فون گوریکه، رابرت هوک و رابرت بویل، اصول اساسی خلأ و جریان هوا را ایجاد کرد. معمار انگلیسی سر کریستوفر رن از سیستم تهویه اولیه در خانه‌های پارلمان استفاده کرد که از دمنده برای گردش هوا استفاده می‌کرد. طراحی رن می‌تواند کاتالیزوری برای پیشرفت و نوآوری‌های بعدی باشد. همان‌طور که توسط گئورگ آگریکولا (۱۴۵۵–۱۵۵۵) نشان داده شده‌است، اولین فن چرخشی استفاده شده در اروپا برای تهویه مین بوده‌است.

John Theosophist Desalinizes، مهندس انگلیسی، استفاده موفقیت‌آمیز از سیستم فن را برای بیرون آوردن هوای راکد از معادن زغال‌سنگ در سال ۱۷۲۷ نشان داد و بلافاصله پس از آن دستگاه مشابهی را در پارلمان نصب کرد. تهویه مناسب به ویژه در معادن زغال‌سنگ مهم بود تا تلفات ناشی از خفگی را کاهش دهد. مهندس عمران جان اسماتون و بعداً جان بودل پمپ‌های هوای متقابل را در معادن شمال انگلیس نصب کردند. با این وجود، این آرایش ایدئال نبوده زیرا ماشین آلات ممکن است خراب شوند.